بچه محل امام رضا(ع)

آذرگشسب در كنار درياچه چيچست قرار دارد و در گذشته كاخهاي بسيار باشكوه و سترگ در اطراف آن بنا بوده است. اين درياچه به صورت خودجوش هر ثانيه ۴۴ ليتر آب از خود بيرون مي دهد. آتشكده ساساني وسيع ترين تاسيسات ساساني است كه تاكنون شناسايي و از زير خاك بيرون آورده شده است. يك آتشكده داراي تعداد زيادي اتاق است. در مركز بناي آتشكده معمولا يك اتاق مربع به شكل يك چهار طاقي با محراب آتش ساخته مي شود. دومين اتاق مهم «يزشن گاه» است كه در آن آتش را وقتي براي نيايش در معرض ديد نيست، شعله ور حفظ مي كردند.
آتشكده بيشابور:
چسبيده به قصر بزرگ بيشابور، بقاياي آتشكده اي از همان زمان ديده مي شود كه هر چند نقشه چهار گوش آن داراي سنت ايراني است، از فنون ساختماني روم بهره برداري كرده است. عناصر تزئيني آن از قبيل سرهاي گاو نر پشت در پشت به روشني از شوش يا تخت جمشيد اقتباس شده است.


در بيشاپور تنها بناهاي دولتي در بخش شمالي شهر از زيرخاك بيرون آورده شده اند. اين بناها را كاخي با معبد مجاور آن تلقي كرده اند اما به احتمال زياد همه مجموعه يك آتشكده بزرگ با يك حياط ورودي مستطيل شكل در ضلع جنوب شرقي بوده است. اين حياط به ايواني كه هوز حفاري نشده منتهي مي شود و در پشت آن تالار بزرگ چليپايي شكل قرار داشته كه زماني بر بخش مركزي آن بزرگترين گنبد ساساني (به قطر ۲۲ متر) زده شده بوده است. اين بنا احتمالا مكاني مقدس بوده است.
آتشكده ري :
آتشكده ري يا «تپه ميل» يادگاري از دوره ساسانيان و شايد قديمي ترين آتشكده است.اين بناي قديمي بقاياي آتشكده بزرگ ري است، يكي از مهمترين آتشكده هاي پيش از اسلام كه به روايت تاريخ طبري از آن قديمي تر وجود ندارد.


بخشي از بناي آتشكده ري در زمان حمله اسكندر به ايران خراب شد و تنها قسمتي از بناي چهارطاقي و زيباي اين آتشكده به صورت دو ميل باقي ماند. از اين رو بقاياي به جاي مانده از آتشكده ري را كه بر تپه اي واقع شده، تپه ميل مي خوانند.بناي آتشكده از سنگ و آجر با ملات ساروج است كه در ساختمان آن از خشت نيز استفاده شده است.
آنچه از پوشش بنا در زمان حاضر بر جاست، يك جفت قوس هلالي با نقطه بيضي است، در راستاي محور اصلي تالار، راهروي كم عرض تونل مانندي سراسر طول تالار را از زير طي مي كند كه از منتهي اليه غربي، راهروي هم عرض ديگري بر آن عمود مي شود و ورودي اصلي راهروي زيرين در جبهه شرقي، زير ايوان اصلي است.
بناي چهارطاقي آتشكده داراي چهار دالان سرپوشيده بود كه آتش مقدس را براي حفاظت از آب، خاك و باد از اين دالان ها عبور مي دادند. در اكتشافات انجام شده تنها يكي از اين دالان ها پديدار شده است.در كتاب مروج الذهب مسعودي، ساخت آتشكده ري را به فريدون نسبت مي دهد و راويان روايت كرده اند كه مسلمانان در فتح ري چون با مردم آنجا صلح كردند، آتشكده را باقي گذاردند.به جاي ماندن قسمتي از طاق هاي اين آتشكده در عصر حاضر گواهي است بر اين كه آتشكده ري در زمان صدر اسلام خراب نشده است.
بلندي تپه ميل از سطح دشت اطراف ۱۸ متر است و حدود ۲۵ متر پهنا و ۲۰ متر درازا دارد. پيرامون اين تپه بلند تپه هاي كم ارتفاع كوچكتر پراكنده شده كه مشرف بر آنها قرار گرفته است. اين مجموعه منطقه اي به وسعت ۸۰۰ در ۹۰۰ متر را شامل مي شود.بر بالاي تپه، بناي اصلي آتشكده در راستاي شرقي غربي برپاست، طرح كلي بنا، تالار ستون داري بوده با دو رديف ستون چهارگوشه سه تايي كه عملاً به ۳ بخش تقسيم شده است.
يك بخش مركزي عريض تر و دو بخش جانبي كم عرض تر، ورودي اصلي تالار آتشكده در جبهه شرقي از طريق يك ايوان چهارستوني مدور كه پايه هاي سر ستون هاي آنها در گوشه هاي شمال شرقي و جنوب به شرق ايوان برپاست.تپه ميل حدود ۱۲ كيلومتري جنوب شرقي حرم حضرت عبدالعظيم (ع) و در ۲ كيلومتري جنوب قلعه نو بخش كهريزك شهرستان ري بر فراز تپه اي بلند در روستاي قلعه نو قرار دارد.
براي نخستين بار در سال ۱۹۰۹ ميلادي يك هيأت فرانسوي فعاليت خود را به منظور كاوش در محوطه باستاني تپه ميل آغاز كرد، سپس هيأتي ايراني از سال ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۴ كار حفاري و مرمت قسمت هايي از اين بنا را به عهده گرفت و آخرين دوره مطالعات باستان شناسي در اين محل در سال ۱۳۷۸ انجام شد.
آثار به دست آمده در تپه ميل گچبري هايي با نقوش اسليمي و گياهي مربوط به اواخر دوران ساساني و اوايل دوره اسلامي است.از تپه ميل به عنوان اثري بر جاي مانده از يك آتشكده دوره ساساني ياد شده كه در فهرست آثار ملي ايران نيز ثبت شده است.